ปรากฏการณ์ “บอล 7 สี” – โอกาสไม่ได้อยู่ที่กรุงเทพฯ เพียงอย่างเดียว
การแข่งขันฟุตบอล 7 สี ปี การศึกษา 2568 ชี้ให้เห็นอย่างชัดเจนว่า โอกาสของทีมโรงเรียนทั่วประเทศไม่ได้ถูกจำกัดอยู่แค่ในกรุงเทพฯ หรือ ปริมณฑลอีกต่อไป โดยการแข่งขันครั้งล่าสุด ทีมโรงเรียน จากต่างจังหวัดหลายแห่งก้าวขึ้นมาสร้างเซอร์ไพรส์และพลิกสถานะเป็นทีมแถวหน้า
ในรอบชิงชนะเลิศของปีนี้ เป็นการพบกันระหว่าง โรงเรียน อบจ. ชัยนาท และ โรงเรียน หมอนทองวิทยา ซึ่งทีมหมอนทองวิทยา จากจังหวัดฉะเชิงเทรา กำลังสร้างเสียงฮือฮาด้วยการทะลุผ่านรอบลึกจนถึงรอบสุดท้าย
โดยในอดีต รายการฟุตบอล 7 สี มักจะถูกครองโดยทีมโรงเรียนใหญ่ของกรุงเทพฯ เช่น อัสสัมชัญธนบุรี, เทพศิรินทร์, สุรศักดิ์มนตรี หรือราชวินิตบางแก้ว ซึ่งความโดดเด่นส่วนใหญ่จะอยู่ในเมืองหลวงและบริเวณใกล้เคียง แต่ช่วง 2-3 ปีหลังนี้ มีกระแสของ “ทีมภูธร” ที่ก้าวขึ้นมาท้าทายและคว้าแชมป์ได้จริง เช่น โรงเรียนกันทรารมณ์จากจังหวัดศรีสะเกษ
เหตุผลที่ทำให้ “ทีมรอง” มีโอกาสมากขึ้น
หนึ่งในปัจจัยสำคัญคือรูปแบบการแข่งขันของฟุตบอล 7 คน ที่เน้นทักษะเฉพาะตัวและการตัดสินใจที่รวดเร็วมากกว่าการเล่นระบบใหญ่แบบ 11 คน ทีมที่แม้จะมีทรัพยากรน้อยกว่า แต่ถ้าเล่นด้วยจังหวะที่ถูกวิธี มีไหวพริบดี ก็สามารถชนะทีมเต็งได้
อีกปัจจัยคือ “ความเหนื่อยสะสม” ของทีมโรงเรียนชื่อดังที่มีภาระทั้งการแข่งขันกีฬาเขต, กีฬาโรงเรียน และคือรายการใหญ่ ทำให้บางครั้งนักเตะหลักหมดแรงหรือมีอาการบาดเจ็บสะสม ซึ่งเปิดช่องให้ทีมโอกาสน้อยได้ใช้จังหวะนี้พลิกเกม
ผลสะท้อนต่อวงการฟุตบอลไทย
สิ่งที่น่าจับตามองคือ รายการนี้กลายเป็นแหล่งบ่มเพาะนักเตะจากทั่วประเทศ ไม่ใช่เฉพาะจากเมืองใหญ่เท่านั้น การที่มีทีมหลากหลายพื้นที่เข้ามาใกล้รางวัลใหญ่แสดงให้เห็นว่า “ศักยภาพ” ในวงการเยาวชนไทยกำลังกระจายตัวมากขึ้น ซึ่งในระยะยาวอาจส่งผลดีต่อทีมชาติไทย เพราะจะมีผู้เล่นคุณภาพจากหลายภูมิภาคเข้าสู่ระบบ
